மழை விளையாடிக் களிநடமிடும் மலைமுகடுகள், பசுமையை, நீலநதிகளை ஆடை அணிகலன்களாய்ச் சூடிக்கொண்ட நிலமென்னும் நல்லாள், குறிஞ்சியும் முல்லையும் மருதமும் நெய்தலும் கைகோர்த்துச் சிரிக்கும் தேவர்களின் சொந்த சொர்க்கபூமி, இது சேரனின் மலைநாடு. கோதை, பூழியன் என்று போறப்படும் சேரனின் வீர அடையாளத் தோள்மாலை, தலைமாலை பனம்பூவால் ஆனது.



பெரிய, கரிய நிறம் கொண்ட மரம் இது. தாவர வகைகளில் புல் வகையைச் சார்ந்தது பனைமரம். இதற்குப் "பெண்ணை" என்ற மாற்றுப் பெயரும் உண்டு. சேரன் சூடிய வெற்றிமாலை இப்பனம்பூவால் ஆனதாகும். குறிஞ்சிக் கவிஞன் கபிலன் பாடுகிறான்,

"தார் புரிந்தன்ன வாளுடை விழவின்
போர் படுமள்ளர் போந்தொடு தொடுத்த
------
பூத்த முல்லை"

- பதிற்றுப்பத்து : 66:13-14

விளக்கம்:

போரிடப் புறப்பட்ட வீரர்கள் சூடிக்கொண்டிருக்கும் பனங்குருத்தோடு சேர்த்துத் தொடுக்கப்பட்ட, வீரர்கள் சூடிய மாலையில் கட்டிய வெள்ளைப் பனங்குருத்து முல்லை மலருக்கு ஒப்பாகப் பாடப்படுகிறது. இங்கே தார் என்பது தோளில் சூடப்படும் வீர அடையாள மாலையாம் செல்வக் கடுங்கோ வாழியாதன் என்ற சேரமன்னனே இப்பாட்டுடைத் தலைவன். மேலும் கபிலர், தோள்மாலையாகச் சூடப்பட்ட பனம்பூமாலை தலைமாலையாகச் சூடப்படும் பாங்கினை, கீழ்க்காணும் பாடலில் பாடுகிறார்.

"நாடுடன் நடுங்க, பல் செருக்கொன்று
நூறு இணர்க் கொன்றை வெண் போழ்க் கண்ணியர்"

- பதிற்றுப்பத்து : 67:12-13

இங்கே வெண்போழ் என்பது வெள்ளைப் பனங்குருத்து. இது சேரரின் புகழ்ச்சின்னம்.

மேலும், சில பாடல்களில் சேரனின் வெற்றிமாலைக் குறிப்புகள் இடம்பெறுகின்றன. கொன்றை, வாகை போன்ற மலர்களுடன் இப்பனங்குருத்தைக் கோர்த்து மாலையாய் அணிந்துள்ளனர் சேர மறவர்கள். பதிற்றுப்பத்து பாடல்களின் வழியே சேரர்களின் புகழ்ச்சின்னம் பனம்பூவே என்பது தேற்றம். அவர்களின் வென்றிச் சிறப்பின் அடையாளம் அதுவே.
this is txt file